Głóg

Roślina należąca do rodziny różowatych. Jest krzewem o zachwycającej urodzie i ładnym zapachu. Zwykle osiąga 2 metry wysokości, chociaż niektóre odmiany osiągają wysokość nawet więcej niż 10 metrów. Jest łatwy w pielęgnacji i w uprawie. Na świecie występuje ponad 200 gatunków głogu. W Polsce występują dwie odmiany tej rośliny: jednoszyjkowe i dwuszyjkowe. Głóg występuje pod postacią krzewów lub niezbyt wysokich drzew.
Odmiana jednoszyjkowa kwitnie od maja do czerwca. Tworzy ona dosyć niewysokie, rozległe krzewy. Kwiaty głogu zebrane w podbaldachy przybierają barwę jasnokremową, odznaczają się one intensywnym zapachem. W kwiatach występuje tylko jedna szyjka i właśnie stąd wzięła się nazwa tejże odmiany. Owoce mają nasycony, czerwony kolor, dojrzewają one od sierpnia do października, są jadalne, osiągają średnicę ok 1 cm.
Głóg dwuszyjkowy wydaje kwiaty, które wyróżniają się dwiema szyjkami. Drobne kwiaty tej odmiany tworzą baldachogrona i kwitną w maju. Kwiaty mają barwę białą, bądź różową. Ich zapach określa się najczęściej jako niezbyt przyjemny, mocny, intensywny. Krzew ten jest niewysoki, osiąga zwykle wysokość 4 metrów.
Do celów leczniczych wykorzystuje się kwiatostan i owoc głogu. Główne związki o dobroczynnym działaniu to flawonoidy. Mają one właściwości rozkurczające mięśnie gładkie naczyń krwionośnych. Związki wielofenolowe zawarte w głogu pomagają zaś w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi. Kwiatostany głogu zbiera się na początku kwitnienia, natomiast owoce jesienią.
Skład: flawonoidy, związki wielofenolowe, witamina A, C, sorbitol, garbniki, kwasy triterpenowe, olejek eteryczny, eskulina, związki azotowe, mineralne, cukry, pektyny.

Występowanie: W Polsce głóg stanowi pospolitą roślinność, występującą niemal wszędzie, zwłaszcza na nizinach i w niższych pasmach górskich. Rośnie w lasach liściastych, parkach, przy ulicy, na cmentarzach, można go spotkać także w ogrodach przydomowych. Roślinę tę można zobaczyć w niemal całej Europie, nieco rzadziej rośnie na jej północnych terenach. Ponadto spotkamy ją w Azji Zachodniej, w Ameryce Północnej i w Afryce Północnej.
Właściwości i działanie:
– Głóg uważa się za lek na serce. Rozszerza naczynia wieńcowe, wzmacnia naczynia krwionośne, poprawia krążenie. Jego właściwości są więc często wykorzystywane w preparatach na dolegliwości związane z sercem. Dobroczynne działanie głogu zapewniają zawarte w nim flawonoidy. Sprawiają one, że serce jest lepiej dotlenione, mocniejsze, mniej przeciążone. Głóg wykazuje działanie przeciwmiażdżycowe.
– Działa pozytywnie na pracę mózgu, dotlenia go, poprawia ukrwienie, jest pomocny przy zawrotach głowy, wykorzystuje się go także przy problemach z pamięcią.
– Obniża ciśnienie tętnicze.
– Obniża poziom złego cholesterolu i poziom lipidów.
– Pomocniczo wykorzystywany jako środek na lepsze trawienie.
– Ma zastosowanie lecznicze przy zapaleniu błony śluzowej jamy ustnej.
– Pomocny przy atakach dusznicy bolesnej.
– Wykazuje właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze.
– Zaletą głogu jest także działanie przeciwutleniające, spowalnia on procesy starzenia,
– Pomocny przy łagodnych stanach bezsenności.

Przepisy lecznicze:

Dżem z głogu
Składniki:
– 500 gramów owoców głogu,
– 400 gramów cukru,
– 3 szklanki wody
Przed wykonaniem dżemu należy dokładnie umyć owoce i usunąć pestki ze wszystkich owoców. Następnie zalewamy je wodą. Gotujemy do miękkości . Wrzucamy do osobnego pojemnika i blendujemy mieszankę na gładką masę. Dodajemy miksturę do garnka, wsypujemy cukier. Gotujemy przez około 10 minut i w ten sposób przygotowane odstawiamy na 16h. Po tym czasie mieszankę ponownie zagotowujemy. Przestajemy gotować w monecie gdy owoce staną się szkliste. Ciepły jeszcze dżem przekładamy do słoika i szczelnie zamykamy.

Nalewka z głogu
Składniki:
– 1 kilogram owoców głogu.
– 1 litr spirytusu.
– 1 litr wody.
– 600 gramów cukru.
– ilka goździków do smaku.
– Skórka cytrynowa do smaku.
Do głębokiego, zakręcanego i szklanego naczynia wrzucamy owoce, wlewamy 250 ml wody i 1 litr spirytusu. Odstawiamy na 10 dni do maksymalnie 14 dni. Zamykamy naczynie i każdego dnia “leżakowania” lekko potrząsamy zawartością naczynia. Po tym czasie odsączamy spirytus od owoców za pomocą sita. Pozbywamy się owoców zostawiając tylko spirytus. 750 ml wody zagotowujemy dorzucając skórkę cytrynową i goździki. Gotujemy na małym ogniu przez 10 minut. Po tym czasie mieszamy ciecz razem z przygotowanym wcześniej spirytusem. Odstawiamy nalewkę na 3-4 dni. Po tym czasie będzie ona gotowa do spożycia.

• Następny Jałowiec pospolity
• Poprzedni Dziurawiec zwyczajny